Merhaba arkadaşlar bugün sizlere dün ki yaşadığım bir olayı anlatacağım. malum bildiğiniz -tabi çoğunuz bilmiyor olabilir- ben lise 3'e gidiyorum ve artık yavaş yavaş YGS'ye çalışmaya başladım.
Ancak çalışmaya başladığım dersin kaynağı elimde olmadığı için kitap almaya gitmem gerekti bundan dolayı hazırlandım, yola koyuldum. Otobüsten indim merkezde yürürken bir kadının telefon konuşmasına kulak misafiri oldum. dediğine göre merkez de bomba patlamış ancak aldırış etmedim kitapçıya girdim.
Şansa sınıf arkadaşımda oradaydı. ilk başta tanıyamadım çünkü ilk defa makyajsızdı ve makyaj insanı gerçekten değiştiriyormuş küçücük bir dokunuş olsa bile...
Arkadaşımla konuşurken işin aslını öğrendim bomba falan patlamamış tekerlek patlamış bunu da herkes bomba zannetmiş -az gülünecek şey değil :D - oradan kitaplarımı alıp bineceğim durağa geldim bir de ne göreyimm polisler orayı çevrelemiş üstüne kimse de geçemiyor- belki diyorsunuz zaten çevrelemiş kimse geçemez diye haklısınız ben de neden yazdığımı bilmiyorum :D-
Oradan geri dönmemek için- tamamen üşengeçlik- ara sokağa daldım yeniden merkeze çıkarım diye. ama nafile ben oranın ara sokaklarını bilmem anlayacağınız küçük bir kaybolma vakası yaşadım :D. halbuki orada benim dershanem vardı çok iyi bildiğimi sanırdım ama bilmiyormuşum.
Tabi ben aşağı doğru sağ sol yaparak gittim bir tane okul buldum varlığından bile haberim yoktu :D neyse işte oradan geçerken yanımdan bir adam geldi bana NEREYE GİDİYORSUN GÜZEL KIZ dedi ve gitti. zaten kaybolmuşum bir de o adamın lafıyla iyice korktum ama sonunda buldum ana yolu ve 15 dakika boyunca yürüyüp başka bir durağa gittim. sonuç olarak mutlu son demek istesemde GARİP SON demek daha doğru olur .
Ve buradan o adama sesleniyorum senin kızına yeğenine bu lafları deseler hoşuna gider mi ?? biraz empati lütfen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder